ΧΙΛΙΕΣ ΜΟΝΑΞΙΕΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...

Αν καθίσω να μετρήσω μία μία τις νύχτες που έφυγες, που σε έχασα, που είμαι χωρίς εσένα… Αν καθίσω να μετρήσω τις ημέρες που ξυπνάω χωρίς να σε αγγίζω, χωρίς να σου μιλάω, χωρίς να σε έχω στο πλάι μου… Αν καθίσω να υπολογίσω τις ώρες μέσα στην καθημερινότητά μου που σε σκέφτομαι, που σε θυμάμαι, που σ’ αγαπώ και ταυτόχρονα σε μισώ… Σίγουρα θα χάσω τον λογαριασμό.

Κι ας προσπαθώ να φανώ δυνατή, να σε προσπεράσω, να σε ξεχάσω, να συνεχίσω... Κι ας προσπαθώ...

Τη θέση σου εδώ μαζί μου, την έχει πάρει η μοναξιά. Σκληρή, αμείλικτη, σιωπηλή. Είναι το μόνο που έχει μείνει από όσα έχω να λέω «μαζί σου». Χωρίς εσένα πολλά. Μαζί σου μόνο μοναξιά. Και δεν είναι μία, αγάπη μου, είναι χίλιες. Τις νιώθω, σε κάθε εκατοστό του είναι μου, σαν χίλια καρφιά, σαν χίλια μαχαίρια. Να με πληγώνουν, να με χτυπούν, να παίζουν με το μυαλό μου, με την καρδιά μου.

Κι εγώ αφήνομαι στα παιχνίδια τους λες και δεν το καταλαβαίνω... Κλείνω τα μάτια κι είναι σαν να ακούω τη φωνή σου. Να μου λες τα σ’ αγαπώ σου, να μου λες "είμαι εδώ, μην φοβάσαι". Κλείνω τα μάτια κι είναι σαν να μ’ αγγίζεις. Σαν να με κλείνεις μέσα στην αγκαλιά σου.

Και μετά, μετά ξυπνάω και δεν είσαι πουθενά. Άδειο κρεβάτι, άδειο σπίτι, άδεια αγκαλιά, άδεια καρδιά. Κι εγώ μένω στάσιμη, εδώ, πάντα εδώ. Και μόνη μου παρέα εκείνες οι χίλιες. Οι χίλιες μοναξιές που περνάω μαζί σου…

⥢⥤

Πόσες φορές ταυτιστήκαμε με τους στίχους κάποιου τραγουδιού, πόσες φορές αισθανθήκαμε τη μελωδία να μας φέρνει δάκρια στα μάτια, τη φωνή του καλλιτέχνη να μιλάει στην καρδιά μας? Πόσες φορές φέραμε στο μυαλό μας τη δική μας ιστορία? Και αυτό το τραγούδι έγινε αμέσως το αγαπημένο μας. Το repeat μας. Κομμάτι της ζωή μας.

Σήμερα ακούμε και διαβάζουμε και ασθανόμαστε τις Χίλιες Μοναξιές του Άκη Δείξιμου. Σε μουσική Χρήστου Δάντη και στίχους Νίκου Σαρρή.