ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ...

Απόψε γράφω για σένα. Για σένα που δε θα ξαναδώ, για σένα που δεν ήρθες, για σένα που χάθηκες... Γράφω για να μάθεις όσα έχω μέσα μου. Γι αυτά που δεν πρόλαβα ποτέ να σου πω.

Τί σε έκανε να το βάλεις στα πόδια; Τί σε έκανε να φύγεις σαν τον κλέφτη; Προτίμησες να μείνεις βολεμένος σε μια κατάσταση απλά και μόνο επειδή φοβάσαι την αλλαγή; Σε τρόμαξε αυτό που ένιωσες ή αυτό που ένιωσα εγώ;

Κρίμα που ποτέ δε μπήκες στον κόπο να μου πεις. Κρίμα που μου έδειξες πως δεν άξιζα ούτε μια σου λέξη. Κρίμα που εξαφανίστηκες έτσι απλά σα να μην τρέχει τίποτα. Ένα τίποτα... Μάλλον μόνο αυτό ήμουν για σένα. Ένα τίποτα που γέμιζε τα κενά σου, που σου εξύψωνε τον εγωισμό, που σε έκανε να νιώθεις ποθητός. Κι εγώ; Μακάριζα την τύχη μου μόνο και μόνο που σε γνώρισα, που μπήκες στη ζωή μου. Κι ας φοβόμουν πως κάποτε θα τελειώσει. Εγώ; Ήθελα μόνο να σε ζήσω…

Ξέρεις, λένε πως δεν υπάρχει μεγαλύτερος δειλός από έναν άντρα που '' ξυπνάει " τον έρωτα μιας γυναίκας χωρίς να έχει τη διάθεση να της τον ανταποδώσει. Πόσο σωστό, πόσο εσύ...

Λυπάμαι γι αυτά που με έκανες να νιώσω. Λυπάμαι που έδωσα παραπάνω απ όσα άντεχες. Λυπάμαι που επέτρεψα στον εαυτό μου να την πατήσει μαζί σου. Και τώρα τί; Περιμένω μιαν απάντηση τόσο καιρό μετά... Μια εξήγηση, μια συγγνώμη. Βαθιά μέσα μου τσακώνω τον εαυτό μου να περιμένει εσένα. Μη γελιόμαστε όμως ε; Δε θα εξηγήσεις, δε θα μιλήσεις, δε θα έρθεις

Η ζωή είναι μικρή για αναμονές και βολέματα, μωρό μου. Εσύ εγκλωβισμένος στα ΠΡΕΠΕΙ σου κι εγώ στο ΘΕΛΩ. Άραγε με σκέφτεσαι;

Απόψε πίνω για σένα...