Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΜΑΜΑ ΜΑΣ...

Ψάχνω τη λέξη γιαγιά στο ίντερνετ. Ως ηχομίμητη βρεφική λέξη περιγράφεται η ετυμολογία της από το google. Σιγά, κάτι μας είπε τώρα. Αγαπητό μου ιντερνέτ, όπως σε έλεγε και η γιαγιάκα μου, η λέξη γιαγιά για εμάς είναι ταυτόσημη με τα πιο όμορφα παιδικά μας χρόνια, την ψυχή μας, την αγνότητά μας, τη ζωή μας ολόκληρη τέλος πάντων. Άκου εκεί ηχομίμητη λέξη…

Είναι σα να σε ξέρει πριν καν γεννηθείς. Σε περιμένει πώς και πώς. Είναι λες και φτιάχτηκε εκείνη πρώτη για τον ερχομό σου. Σ’ αγαπάει πολύ, μπορεί και περισσότερο από το ίδιο της το παιδί. Ίσως γιατί έχεις κάτι από κείνο και εκείνη μαζί. Αυτό που κατά κάποιο τρόπο λέμε η συνέχειά τους.

Εσύ δεν την ξέρεις καθόλου, κι όμως είναι η πρώτη αμέσως μετά τους γονείς σου που θα συναντήσουν τα μάτια σου. Εκείνη που θα μάθεις μέρα-μέρα να αγαπάς, που θα γίνετε ο ένας κομμάτι του άλλου. Εκείνη που θα γίνει η αδυναμία σου κι αυτό ξέρεις πως θα είναι αμοιβαίο.

Τσακώνεται με όλους και όλα γιατί της αρέσει να σε κακομαθαίνει. Είναι η ασπίδα σου όταν σε μαλώνουν οι γονείς σου. Με ένα «Θα τα πω όλα στη γιαγιά» ξεμπερδεύεις. Είναι εκείνη που ανυπομονείς να πας σπίτι της, να κοιμηθείτε μαζί, σαββατοκύριακα, γιορτές και αργίες. Εκείνη που σου διαβάζει παραμύθια και σου μαγειρεύει τα πιο νόστιμα φαγητά που έφαγες ποτέ. Που σε προσέχει πολύ, παίζει μαζί σου και σε πηγαίνει για μπάνιο στη θάλασσα. Που δε σε αφήνει από το χέρι της και σου ψωνιζει ό,τι μα ό,τι κι αν της ζητάς. Που τρέχεις μόλις πας, σε ένα συγκεκριμένο ντουλάπι της (τη μυστική σας κρυψώνα), για να βρεις τα γλυκά, τις σοκολάτες, τα μίλκο και τις καραμέλες που αγοράζει κρυφά για σένα. Γιατί ξέρει πόσο ευτυχισμένο σε κάνει αυτό. Κι ας της το έχουν απαγορεύσει. Αλλά ας γελάσω, ποια γιαγιά υπάκουσε σε οποιαδήποτε απαγόρευση, όταν ξέρει τον τρόπο να κάνει το εγγόνι της τρισευτυχισμένο;!

Αλλά μετά σιγά-σιγά μεγαλώνεις και ξεφεύγεις από την συντροφιά της. Εφηβεία βλέπεις, δεν την έχεις τόση ανάγκη, μπορείς μονάχος σου πλέον. Σου έχουν εμπιστοσύνη και έχεις ήδη αρκετές παρέες και υποχρεώσεις. Που χρόνος για τη γιαγιά..;;

Αλλά εκείνη ξέρεις πως δεν παρεξηγεί, σ’ αγαπάει τόσο πολύ που της αρκεί που σε βλέπει να μεγαλώνεις όμορφα και είσαι ευτυχισμένος. Σε κουράζει και λίγο με το μπλα-μπλα της στο τηλέφωνο, γι αυτό και φροντίζεις να την αποφεύγεις διακριτικά. Μέσα σου όμως ξέρεις ότι ενδιαφέρεται και ανυπομονεί να σε δει όπως παλιά, παρ’ όλο που οι επισκέψεις σου έχουν αραιώσει αρκετά πια. Μόνο κάτι οικογενειακά τραπέζια και γιορτές τα σημεία συνάντησης σας, που σε κρυφές γωνιές σου δίνει ακόμα στα κλεφτά το χαρτζιλίκι σου. Σχολή, δουλειά, βόλτες πόσα να προλάβεις κι εσύ. Την αγαπάς, το ξέρεις και είσαι σίγουρος πως το ξέρει και αυτή. Και κάθε μέρα κι ένα νέο «αύριο» γίνεται μια υπόσχεση στον εαυτό σου πως θα πας να την επισκεφτείς. Αλλά αναβολή στην αναβολή, κι εσύ χαμένος στον άγχος της καθημερινότητας σου.

Η Γιαγιά πια είναι άρρωστη και οι γονείς σου κοντά της, όπως ήταν κι εκείνη κάθε φορά που την είχατε ανάγκη δίπλα σας. Πόσες και πόσες φορές δεν στάθηκε κεράκι αναμμένο στην αρρώστια σου και δεν έσπαγε τα τηλέφωνα από την αγωνία της να δει αν είσαι καλά;; Οι παιδικές σου αναμνήσεις είναι γεμάτες από την παρουσία της, τη ζεστασιά της φωνής της, το χάδι της και τις μυρωδιές της. Πώς να την ξεχάσεις; Αδύνατον. Κι όμως η βαριά «καθημερινότητα» σου δε σε άφησε να είσαι κοντά της όσο ήθελε κι εκείνη, αλλά βαθιά μέσα σου κι εσύ.

Γιατί η γιαγιά σου ήταν πάντα η δεύτερη μητέρα σου και η πιο γλυκιά σου αδυναμία. Όσο την έχεις λοιπόν κοντά σου να της κρατάς σφιχτά το χέρι, για να της λες σ’ αγαπώ και να νιώθει τον παλμό της καρδιάς σου.

***Για τη γιαγιά μου που πάσχει από τη νόσο Αλτσχάιμερ και μπορεί να μη με «ξέρει» πια μα εγώ θυμάμαι κάθε μέρα τι έχω νιώσει στην αγκαλιά της και τι μου έχει προσφέρει η αγάπη της.

Σ’ αγαπώ.