ΤΑ ΑΝΙΨΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ

Περιμένεις έξω από την αίθουσα τοκετών ώρες ολόκληρες μέχρι να γεννηθεί. Ξενύχτησες τρισευτυχισμένος κάνοντας απανωτές σκέψεις. Ενημερώνεις όλο τον κόσμο πως από στιγμή σε στιγμή γίνεσαι θείος. Εσύ συγκεκριμένα «χαζοθείος» θα τολμούσα να πω. Πετάς στα σύννεφα, η ευτυχία είναι ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σου.

Πόση αγωνία, πόσες σκέψεις… Θα είναι όμορφο, θα πάρει από το σόι σας; Μα τι σε νοιάζει, είναι το ανίψι σου, στα μάτια σου θα είναι το πιο όμορφο του κόσμου όλου. Θα σ’ αγαπήσει άραγε όσο εσύ πριν καν τα μάτια σου αντικρύσουν τα δικά του; Η απάντηση είναι ναι. Σίγουρα ναι. Κρύβεις τέτοια αγάπη και ζεστασιά μέσα σου για εκείνο που είναι σχεδόν αδύνατο να σου αντισταθεί.

Και να που σας φωνάζουν οι μαίες για να το δείτε για πρώτη φορά. Τρέχεις πρώτος. Στο διάβα σου παίρνεις παραμάζωμα από τραπεζάκια, κολώνες μέχρι άσχετους επισκέπτες. Αλλά πως μπορείς να ημερώσεις τη λαχτάρα σου για να δεις το ανίψι σου…; Το δικό σου ανίψι. Αυτό το σποράκι που πια έγινε ανθρωπάκι και ήρθε στη ζωή αποφασισμένο να κερδίσει μια θέση στο κέντρο της καρδιάς σου. Και θα τα καταφέρει, αλλά τι λέω τα έχει ήδη καταφέρει. Τα μάτια σου βουρκώνουν, ένα δώρο για όλη την οικογένεια μα εσύ το νιώθεις τόσο προσωπικό λες και δημιουργήθηκε για να χαριστεί αποκλειστικά και μόνο σε σένα.

Έχεις καταστρώσει ήδη στο μυαλό σου τα σχέδια σου για σας. Θα είσαι ο αγαπημένος θείος, θα έρχεται σπίτι σου να κοιμηθεί. Θα το προσέχεις, θα το νοιάζεσαι, θα το πλημμυρίζεις από αγάπη. Θα το πηγαίνεις στις κούνιες και θα γεμίζεται καλάθια με ψώνια, παιχνίδια, ρούχα κι ότι άλλο σας έρθει στο μυαλό. Πάνε τα πλάνα για αποταμίευση, τώρα είσαι θείος. Και να σου πω κάτι; Δε σε νοιάζει καθόλου, χαλάλι του, φτάνει να το βλέπεις να σου χαμογελά, να σου λέει σ’ αγαπώ.

Θα χτυπάς το κουδούνι και θα σε κοιτάει κατευθείαν στα χέρια. Ξέρει ο θείος με άδεια χέρια δεν έρχεται ποτέ. Καταβάθος σ’ αρέσει που το έχεις κακομάθει, που το χαμόγελό τους πολλές φορές συνδυάζεται με το δικό σου. Σε κάνει ό,τι θέλει και λογικό αν αναλογιστεί κανείς την αδυναμία που του έχεις.

Αν τα μαξιλάρια του καναπέ σου δεν έχουν σημάδια σοκολάτας, τα χαλιά σου δεν έχουν λεκέδες από χυμένους καφέδες και γάλατα, οι κουρτίνες σου μαυρίλες ή κολλημένες τσίχλες και τα παράθυρα σου δαχτυλιές, δεν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη θείος. Δεν έχεις νιώσει τον γλυκό θυμό που σβήνει μ’ ένα τους χαμόγελο. Δεν ξέρεις τι είναι να σε περιμένει με ανυπομονησία να έρθεις και να σε κλείσει επί ώρες στο δωμάτιο για να παίξετε διάφορα παιχνίδια, να σου ζητάει το κινητό σου για να δει βιντεάκια και γλυκά να αποκοιμιέται στην αγκαλιά σου.

Ο καιρός περνάει γρήγορα. Πότε ήταν που του άλλαζες πάνες; Που δεν ήξερες καν πώς να το πιάσεις; Τώρα για δες, το συνοδεύεις στην τουαλέτα και σου λέει επιτακτικά να το αφήσεις μόνο του, γιατί πλέον ξέρει…

Θείος δεν είναι απλά μια λέξη, είναι ένας ρόλος τόσο μοναδικός και ξεχωριστός, τόσο υπέροχος και δοτικός που δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλον. Τα ανίψια μας είναι κάτι σαν παιδιά μας και κάτι σαν μικρά μας αδέρφια. Είναι λίγο ακαθόριστη αλλά και τόσο γοητευτική αυτή η σχέση μεταξύ μας. Είναι τα πολυτιμότερα δώρα που μας χάρισαν τα αδέρφια μας.

Είναι σχέση ζωής.