ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Θα μιλήσω για δύναμη. Δύναμη εσωτερική. Και όχι, δεν θα το παίξω ψυχολόγος, γιατί κι εμένα σίγουρα μου χρειάζεται ένας. Απλά, θα μιλήσω για κάτι που υπάρχει και ακολουθεί πάντα, μετά από μια μεγάλη στεναχώρια. Οποιαδήποτε είδους στεναχώρια. Για κάποια γεγονότα, κάποιες αιτίες, που μας κάνουν να συνεχίζουμε. Και που πηγάζουν από τον ίδιο μας τον εαυτό. Που άλλοτε τα καταλαβαίνουμε, άλλοτε πάλι όχι. Που ξεπηδούν, μας ταρακουνούν και τελικά μας σώζουν.

Έχω ακούσει πολλές φορές τον όρο «έτσι είναι η ζωή». Αλλά δεν τον δέχομαι. Δεν θα με βοηθούσε αυτό σε τίποτα να προχωρήσω στη ζωή μου. Δεν είναι έτσι η ζωή και τέλειωσε. Προτιμώ να σκέφτομαι έναν άλλο όρο σε οτιδήποτε κι ας μας συμβαίνει. Τον όρο «Όλα γίνονται για κάποιο λόγο». Σκέψου τη ζωή σαν ένα μεγάλο ντόμινο, που η μια πράξη οδηγεί στην άλλη, που μπορεί ενδιάμεσα να περάσει από σαράντα κύμματα, αλλά θα πάει στο επόμενο ντόμινο και στο επόμενο και στο επόμενο, μέχρι που θα οδηγήσει στον λόγο που συνέβησαν όλα τελικά. Εκεί που παίρνεις μια βαθιά ανάσα ανακούφισης. Και να σου πω κάτι? Αυτό ακούγεται πιο αισιόδοξο. Άλλωστε ο άνθρωπος από μόνος του είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να αντέχει, από τη στιγμή που στο μυαλό του θα υπάρξει έστω και μια μικρή φωτίτσα ελπίδας. Κι η ελπίδα αυτή, είναι η αιτία να ξυπνήσει η δύναμη μέσα μας.

Η δύναμη αυτή που όλοι την έχουμε. Απλά σε μερικούς από εμάς, ίσως να εγκατέλειψε νωρίς, ίσως να αφέθηκε, ίσως και απλά να κοιμάται. Είναι εκεί όμως, στην ψυχή μας. Σκούντα την, ξύπνα την. Είναι κρυμμένη, φοβισμένη, απογοητευμένη, αλλά δυνατή. Γατάκι που γίνεται λιοντάρι. Και μόλις σηκωθεί, μπορεί να σε κάνει να αντέξεις τα πάντα.

Εκεί που έχεις παραιτηθεί, εκεί που άσχημες σκέψεις σε κατακλίζουν και στριφογυρνούν στο μυαλό σου, έχεις προσέξει πως ξαφνικά μια ηλιαχτίδα που ίσως σου χαϊδέψει το πρόσωπο, ξαφνικά θα κάνει κάτι, μικρό – πολύ μικρό, να αναπηδήσει μέσα σου? Είναι εκείνη… η κρυμμένη σου δύναμη που ξυπνά.

Και δεν είναι πως ξαφνικά, τσουπ, όλα γύρω θα μοιάζουν γιορτή. Ούτε πως θα ξεχαστούν οι πόνοι, οι στεναχώριες, οι πληγές, τα βάσανα, οι απώλειες. Απλά θα συνεχίσεις. Ξαφνικά θα έχεις λόγο να το κάνεις. Στην τόση απογοήτευση, γεννιέται κάτι καινούριο. Κάτι από το οποίο θα πιαστείς. Κάτι που θα σε κάνει να βρεις καινούριο νόημα, καινούρια ουσία. Η δύναμη που θα σου δώσει ώθηση. Μια ιδέα? Ένας αγαπημένος άνθρωπος? Ένα ταξίδι? Μια μετακόμιση? Μια αλλαγή? Μια καινούρια δουλειά? Κάτι τελοσπάντων, για τον καθένα μας διαφορετικό, μεγάλο ή μικρό, αλλά κάτι που θα σου αποδείξει πως είσαι δυνατός να το ξεπεράσεις.

Και όλοι είμαστε δυνατοί. Κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να θεωρηθεί αδύναμος. Επιβιώνουμε, είμαστε εδώ. Παλεύουμε και συνεχίζουμε. Και όσοι νομίζουν πως είναι αδύναμοι, είναι αυτοί που πραγματικά μέσα τους έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη.