ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ (?)

Κάπου το διάβασα και έμεινα λίγο να το σκέφτομαι. «Είμαστε οι επιλογές μας»... Δηλαδή, το μονοπάτι που διαλέγουμε, η πόρτα που επιλέγουμε να μπούμε, είναι αυτό που τελικά μας χαρακτηρίζει στο τέλος. Ή μήπως και όχι?

Οι φιλίες, οι σχέσεις, οι σπουδές, το επάγγελμα. Επιλογές ζωής. Δεν μας αναγκάζει κανείς. (Μιλάω πάντα για τις περισσότερες φορές). Αυτές οι επιλογές λοιπόν, μπορούν να μας χαρακτηρίσουν? Ή μάλλον, είναι σωστό να μας χαρακτηρίζουν? Μην ξεχνάμε, πως πολλές φορές επιλέγουμε κάτι που αποδεικνύεται λάθος, και προχωράμε σε επόμενη επιλογή. Τα λάθη λοιπόν εκείνα, τα οποία τα χρεωνόμαστε όμως σαν επιλογές, τι γίνεται? Αναθεωρούν την μέχρι τότε συμπεριφορά μας?

Επιλέγεις μια σχέση, ή μια φιλία. Πόσες φορές έχεις πει για άλλους το «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»? Και κατά ένα μεγάλο ποσοστό αυτό ισχύει. Επιλέγω να έχω αυτό το φίλο, γιατί πάνω σ’ αυτόν βλέπω κομμάτια του εαυτού μου. Επιλέγω να έχω αυτό το σύντροφο, γιατί ο χαρακτήρας του είναι εκείνος που με καλύπτει. Σ’ όλα αυτά που ανέφερα, η λέξη κλειδί είναι η λέξη «επιλέγω». Δεν μου έβαλε κανείς το όπλο στον κρόταφο για να ερωτευθώ τον άνθρωπό μου. Ούτε το να κάνω κολλητό κάποιον συγκεκριμένο από όλους όσους συναναστρέφομαι. Άρα το πώς φέρονται εκείνοι, οι οποίοι είναι δική σου επιλογή να βρίσκονται κοντά σου, μαρτυρούν κατά μεγάλο μέρος το ποιος είσαι κι εσύ? Ίσως θα έπρεπε ναι.

Μετά το σχολείο που λογικά σε έστειλαν οι γονείς σου, φτάνεις στο σημείο να επιλέξεις τις σπουδές που θα ακολουθήσεις για την μετέπειτα επαγγελματική σου κατάρτιση. Πάλι η επιλογή είναι δική σου. Όπως και τελικά το επάγγελμα το οποίο θα ακολουθήσεις.
- Εξαίρεση σε όλο αυτό, η οικονομική κρίση στην οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια, και μας αναγκάζει να κάνουμε δουλειές πολύ διαφορετικές από αυτές που θέλαμε, οπότε σ αυτό το σημείο ας το υποθέσουμε λίγο πιο ρομαντικά. -
Οπότε κι εδώ η επιλογή είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα μας, των πιστεύω μας, του πώς βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από το επάγγελμά μας.

Από την άλλη όψη όμως, μερικοί αλλάζουν πολλές δουλειές, μέχρις ότου καταλήξουν σ’ εκείνη που τους ταιριάζει, παρόλο που ίσως να μην ήταν από τις πρώτες επιλογές τους. Κι αν εσύ εκείνον τον γνωρίσεις στις αρχικές-πειραματικές επιλογές? Θα τον χαρακτήριζες? Δεν θα ήταν λάθος τα συμπεράσματά σου, όπως κι οι επιλογές του?

Την επόμενη φορά που θα υπάρξει μια παραπάνω απορία για κάποιον που στέκεται απέναντί μας, είναι σωστό να τον χαρακτηρίσουμε μέσω των επιλογών της ζωής του? Μην ξεχνάμε πως πάντα σ’ αυτές τις επιλογές, όπως είπα και πιο πάνω, υπάρχει το περιθώριο των λάθων επιλογών.

Ποτέ δεν καταφέραμε με την πρώτη να κάνουμε φιλία ζωής. Ποτέ δεν καταφέραμε με την πρώτη να κάνουμε σχέση ζωής. Ούτε να βρούμε εξ’ αρχής το απόλυτο επάγγελμα. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΑΝ είσαι από τις εξαιρέσεις που τα κατάφερες όλα με την πρώτη, δώσε μας και τα 6 νούμερα του ΛΟΤΤΟ πλιζ!)

Οπότε ναι, ρίξε αν θες την ευθύνη σε κάποιον τύπου «τα ‘θελες και τα έπαθες, εσύ τον/την επέλεξες», αλλά έχε πάντα στο μυαλό σου, πως πάντα υπάρχει αυτό το περιθώριο λάθους. Κατά μεγάλο ποσοστό αξίζει να χαρακτηριστούμε από την επιλογή που κάνουμε, αλλά όχι απόλυτα.

Σ’ αυτό το συμπέρασμα έφτασα λοιπόν, και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, δίπλα στον τίτλο του κειμένου αυτού, έβαλα ένα ερωτηματικό.